Θεραπεία σύμφωνα με τη μέθοδο Maitland, McKenzie

 

Maitland Concept

Το Maitland Concept είναι μια μορφή παρέμβασης που βασίζεται στη χειρωνακτική θεραπεία. Εφαρμόζεται τόσο στην αρχική φάση όσο και κατά τη θεραπεία λειτουργικών διαταραχών των αρθρώσεων, των μυών και του νευρικού συστήματος. Αυτή η φολοσοφία, βασισμένη στη νευροβιολογική και νευροδυναμική γνώση, εντάσσεται στο βιο-ψυχοκοινωνικό μοντέλο.
Η χρήση των τεχνικών του Maitland Concept βασίζεται στον κλινικό συλλογισμό και λαμβάνει υπόψη τη Διεθνή Ταξινόμηση της Λειτουργικότητας, της Αναπηρίας και της Υγείας (ICF).

Αυτό που κάνει το Concept ξεχωριστό είναι ο συνδυασμός ατομικής και συγκεκριμένης θεραπείας του ασθενούς (τόσο στη φάση αξιολόγησης όσο και στη διαδικασία) σε συνδυασμό με την κλινική εμπειρία του θεραπευτή και τα τελευταία επιστημονικά ευρήματα.

Ο ακρογωνιαίος λίθος της μεθόδου βρίσκεται στις κινητοποιήσεις της παθητικής άρθρωσης και των σπονδύλων, ελιγμούς στους οποίους ο θεραπευτής με τα χέρια του κάνει ταλαντώσεις εντός του εύρους κίνησης της άρθρωσης για να αποκαταστήσει τη μέγιστη δυνατή κινητικότητα χωρίς πόνο.

Εκτός από αυτούς τους ελιγμούς για τους οποίους είναι συνήθως γνωστό, το Concept χρησιμοποιεί νευροδυναμικές τεχνικές, μυϊκές διατάσεις, ασκήσεις σταθεροποίησης και ειδικά προσαρμοσμένες ασκήσεις που ο ασθενής μπορεί να εκτελέσει ανεξάρτητα στο σπίτι.

Μέθοδος Mckenzie

Η λέξη κλειδί αυτής της μεθόδου, που μελετήθηκε κυρίως για τη θεραπεία της σπονδυλικής στήλης, είναι η ενεργός συμμετοχή.

Ο ασθενής εμπλέκεται συνεχώς στη διαδικασία αποκατάστασης και ενθαρρύνεται να αυτοθεραπεύεται με ασκήσεις που μπορούν να γίνουν και στο σπίτι. Το πρόγραμμα εργασίας είναι εξατομικευμένο, διαφορετικό για κάθε ασθενή με βάση το πρόβλημά του και το πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκε.

Η μέθοδος McKenzie παρέχει μια πρώτη φάση αξιολόγησης και ταξινόμησης των συμπτωμάτων. Η κύρια διαφορά από άλλες τεχνικές είναι ότι η αξιολόγηση γίνεται με επαναλαμβανόμενες και όχι μεμονωμένες κινήσεις. Η επακόλουθη απάντηση του συμπτώματος θα είναι ακριβώς η αντιμετώπιση της κατηγορίας του προβλήματος και στη συνέχεια της καταλληλότερης θεραπείας.
Χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που συλλέγονται, ο φυσικοθεραπευτής θα υποδείξει τις συγκεκριμένες ασκήσεις και θα συμβουλέψει για τις στάσεις που πρέπει να γίνουν και ποιες πρέπει να αποφύγετε μέχρι το τέλος της οξείας φάσης.

Η αυτοδιαχείριση είναι λοιπόν ο στόχος που πρέπει να επιτευχθεί το συντομότερο δυνατό, με ασκήσεις που ο ασθενής μπορεί επίσης να επαναλαμβάνει στο σπίτι ή στη δουλειά (αν είναι δυνατόν) περισσότερες από μία φορές την ημέρα. Αναλαμβάνοντας τη θεραπεία, ο ασθενής γίνεται θεραπευτής του εαυτού του και σταδιακά αποσπάται από τον θεραπευτή. Μάλιστα, η απόκτηση αυτών των δεξιοτήτων και η μεγαλύτερη επίγνωση του δικού του σώματος βοηθά τον ασθενή να πραγματοποιήσει και να διατηρήσει ένα πρόγραμμα πρόληψης που μπορεί να αποφύγει τις υποτροπές.