Βλάβες αρθρικού χόνδρου γόνατος

Ο χόνδρος είναι ο ιστός που καλύπτει τα οστά στις αρθρώσεις. Είναι μαλακός αλλά ανθεκτικός, λείος και έχει χαμηλό συντελεστή τριβής, διευκολύνοντας την ομαλή κίνηση. Όταν υποστεί τραυματισμό, χάνει την ομαλότητά του, εμφανίζει γραμμώσεις ή κενά, με αποτέλεσμα να προκαλεί πόνο και δυσκολία στην κίνηση.

Οι βλάβες του αρθρικού χόνδρου στις αρθρώσεις συχνά αποτυγχάνουν να επουλωθούν από μόνες τους και μπορεί να σχετίζονται με μακροχρόνιες επιπλοκές όπως η οστεοαρθρίτιδα.

Οι βλάβες του αρθρικού χόνδρου μπορούν να υποδιαιρεθούν με διάφορους τρόπους και σε διαφορετικές ομάδες. Ταξινομούνται με βάση τη θέση του τραυματισμού ή ανάλογα με τον αριθμό των σημείων που επηρεάζονται από τις βλάβες. Σε περίπτωση βλαβών του χόνδρου, ο πόνος θα οδηγήσει σε αντιδραστική λειτουργική βλάβη της προσβεβλημένης άρθρωσης. Ο ασθενής δεν θα μπορεί να κάνει κινήσεις χωρίς να αισθάνεται πόνο. Ως αποτέλεσμα, θα ελαχιστοποιήσει αυτές τις επώδυνες κινήσεις και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συρρίκνωση της αρθρικής κάψουλας και σε μείωση της ροής του αίματος. Για τη διάγνωση της βλάβης του αρθρικού χόνδρου απαιτείται ακτινογραφία ή μαγνητική τομογραφία.

Τα συμπτώματα της χονδροπάθειας περιλαμβάνουν πόνο, πρήξιμο, συλλογή υγρού στην άρθρωση και δυσκαμψία, κυρίως μετά από ανάπαυση. Η χονδροπάθεια μπορεί να προκληθεί από τραυματισμό ή εκφυλιστική φθορά. Η αποκατάσταση μπορεί να είναι επωφελής τόσο για ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική θεραπεία όσο και για εκείνους στους οποίους η χειρουργική επέμβαση πρέπει να καθυστερήσει για κάποιο χρονικό διάστημα. Η αποκατάσταση δεν μπορεί να αλλάξει τη φυσική πορεία της νόσου. Σκοπός είναι η ανακούφιση των συμπτωμάτων και η διακοπή της εξέλιξης της βλάβης ώστε να αποφευχθούν τυχόν επακόλουθα.

Μετά από κάθε επέμβαση, η άρθρωση πρέπει να προστατεύεται κατά την περίοδο επούλωσης. Στις πρώτες ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο ασθενής χρειάζεται υποστήριξη για να μειώσει το βάρος στο γόνατο κατά τη στάση ή τη βάδιση.

Στο μετεγχειρητικό στάδιο, η αποκατάσταση στοχεύει στη δημιουργία ενός προστατευμένου περιβάλλοντος που διευκολύνει την επούλωση των ιστών ενώ ταυτόχρονα προάγει την προοδευτική λειτουργική αποκατάσταση όσον αφορά τον έλεγχο του πόνου, τη βελτίωση του εύρους κίνησης, την ανάπτυξη της μυϊκής δύναμης, την επανεκπαίδευση της βάδισης και, σε ορισμένες περιπτώσεις, την αθλητική επανεκπαίδευση. Το πρόγραμμα αποκατάστασης εξατομικεύεται για κάθε ασθενή, λαμβάνοντας υπόψη τη χειρουργική τεχνική που χρησιμοποιήθηκε. Οι επίδεσμοι και οι ορθώσεις είναι χρήσιμα εργαλεία για την ανακούφιση του πόνου και τη βελτίωση της λειτουργίας της άρθρωσης.