Ρήξη Δικεφάλου στον Αγκώνα

Η ρήξη του δικεφάλου, που βρίσκεται στο πρόσθιο μέρος του βραχίονα, προκαλείται συχνά από βίαιη σύσπαση του μυός. Η ρήξη μπορεί να είναι μερική ή ολική, με την ολική ρήξη να απαιτεί συνήθως χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση της δύναμης του χεριού. Ο κλασικός μηχανισμός τραυματισμού είναι η ξαφνική επιμήκυνση του συσταλτικού μυός (έκκεντρη δύναμη). Αυτό μπορεί να συμβεί όταν σηκώνουμε ένα πολύ βαρύ φορτίο ή σε ασκήσεις με μεγάλα βάρη (π.χ. αρνητικός δικέφαλος μυς) στο γυμναστήριο. Συνήθως εμφανίζεται σε άνδρες (πιο σπάνια σε γυναίκες), ηλικίας 30-50 ετών. Οι περισσότεροι ασθενείς με ρήξη δικεφάλου ακολουθούν εντατικό πρόγραμμα προπονήσεων με βάρη ή έχουν μια βαριά χειρωνακτική δουλειά. Ο κίνδυνος ρήξης είναι αυξημένος σε όσους έχουν χρησιμοποιήσει συμπληρώματα αυξητικού παράγοντα για να αυξήσουν τη μυική μάζα (π.χ. Deca ή αναβολικά στεροειδή), επειδή αυτά τα φάρμακα επιτρέπουν στον μυ να αναπτυχθεί πολύ γρήγορα για να προσαρμοστεί ο τένοντας.

Οι περισσότεροι ασθενείς αισθάνονται έναν οξύ πόνο στο μπροστινό μέρος του αγκώνα, στο κάτω μέρος του βραχίονα και στο άνω αντιβράχιο. Συνήθως συμβαίνει κατά την ανύψωση ή την πτώση ενός μεγάλου φορτίου. Αυτός ο πόνος ακολουθείται από οίδημα και μώλωπες στην πτυχή του αγκώνα και στο αντιβράχιο. Οι ασθενείς αναφέρουν αδυναμία στην κάμψη του αγκώνα και στη συστροφή του αντιβραχίου.

Η διάγνωση μπορεί να γίνει με τη λήψη ιατρικού ιστορικού και με ενδελεχή κλινική εξέταση ωστόσο ενδείκνυται η μαγνητική τομογραφία ή υπερηχογράφημα για να προσδιορίσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τον τραυματισμό. Οι στόχοι της φυσικοθεραπείας περιλαμβάνουν την προστασία της περιοχής με έλεγχο και περιορισμό του πόνου και του οιδήματος.

Σταδιακά πραγματοποιούνται ασκήσεις κινησιοθεραπείας για να επαναφέρουμε την πλήρη παθητική / υποβοηθούμενη κίνηση του αγκώνα ενώ προοδευτικά προστίθενται ασκήσεις ενδυνάμωσης. Μετά από ρήξη δικεφάλου είναι πολύ σημαντικό να ανακτήσουμε το πλήρες εύρος κίνησης στην άρθρωση του αγκώνα προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν βραχύνσεις στους μύες του βραχίονα και του αντιβραχίου. Σε περιπτώσεις αθλητικών τραυματισμών, θα πρέπει να ξεκινήσετε

ειδικά διαμορφωμένες ασκήσεις σύμφωνα με τις οδηγίες του φυσικοθεραπευτή.