Κακώσεις της Περιοχής του Αγκώνα (Κατάγματα/Εξαρθρήματα)

Ο πιο συχνός μηχανισμός κάκωσης είναι η πτώση με στήριξη του χεριού. Τα περισσότερα κατάγματα είναι ρωγμώδη ή ελάχιστα παρεκτοπισμένα, ενώ τα παρεκτοπισμένα απαιτούν προσεκτική αντιμετώπιση. Η εξάρθρωση του αγκώνα μπορεί επίσης να συμβεί μέσω τραύματος από τροχαίο ατύχημα ή αθλητικό τραυματισμό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η υπερβολική χρήση ή οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις μπορεί να χαλαρώσουν τους συνδετικούς ιστούς (όπως οι τένοντες και οι σύνδεσμοι) που κρατούν σταθερή την άρθρωση του αγκώνα, οδηγώντας σε πιθανή αστάθεια και εξάρθρωση του αγκώνα.

Η διάγνωση γίνεται μέσω του ιστορικού και της κλινικής εικόνας, που περιλαμβάνει οίδημα, πόνο και αδυναμία κινήσεων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, απαιτούνται περαιτέρω απεικονιστικές εξετάσεις για τον έλεγχο για άλλα συνοδά κατάγματα ή βλάβες σε συνδέσμους και τένοντες. Αυτές οι απεικονιστικές εξετάσεις περιλαμβάνουν αξονική τομογραφία MRI και ακτινογραφία. Η σωστή και ακριβής αντιμετώπιση ενός κατάγματος ή εξαρθρήματος, είτε μέσω συντηρητικής θεραπείας με γύψο είτε μέσω χειρουργικής επέμβασης, είναι απαραίτητη για την ορθή λειτουργία της άρθρωσης και την πρόληψη μετατραυματικών επιπλοκών, όπως η μετατραυματική αρθρίτιδα και η παραμόρφωση του άξονα του άνω άκρου. Σε πολλές περιπτώσεις εξάρθρωσης του αγκώνα, τα οστά στον αγκώνα μπορούν να ευθυγραμμιστούν εκ νέου και να επανατοποθετηθούν στη θέση τους χωρίς χειρουργική επέμβαση. Ο γιατρός σας πιθανότατα θα συστήσει μη χειρουργικές τεχνικές για τη θεραπεία συμπτωμάτων όπως ο πόνος και το πρήξιμο.

Η αποκατάσταση περιλαμβάνει πρώιμη κινητοποίηση για την αποφυγή δυσκαμψίας, με τη φυσικοθεραπεία να είναι χρήσιμη στις περισσότερες περιπτώσεις. Η μη επεμβατική θεραπεία της εξάρθρωσης του αγκώνα περιλαμβάνει ακινητοποίηση με νάρθηκα, εφαρμογή πάγου, αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ασκήσεις ενδυνάμωσης και βελτίωση του εύρους κίνησης της άρθρωσης καθώς και τεχνικές κινητοποίησης Manual Therapy.

Εάν το εξάρθρημα του αγκώνα είναι πλήρες ή συνοδεύεται από κατάγματα οστών και ρήξεις συνδέσμων και τενόντων, ενδέχεται να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση.