Αρθρίτιδα

Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι μια κοινή μορφή αρθρίτιδας που προκαλεί περιορισμένη κινητική λειτουργία και μπορεί να εξελιχθεί σε σημείο όπου θα απαιτείται αντικατάσταση της άρθρωσης με ολική αρθροπλαστική.

Η οστεοαρθρίτιδα διακρίνεται από μια προοδευτική αλλοίωση ολόκληρης της άρθρωσης, η οποία οφείλεται σε συνδυασμό μηχανικών, φλεγμονωδών και μεταβολικών παραγόντων. Η ασθένεια επηρεάζει τον υαλοειδή χόνδρο, την κάψουλα της άρθρωσης, τους συνδέσμους και τους περιαρθρικούς μύες.

Παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας του ισχίου είναι η μεγαλύτερη ηλικία, η παχυσαρκία, η επαναλαμβανόμενη καταπόνηση και μηχανική υπερφόρτωση, η δυσπλασία κοτύλης, η μηροκοτυλιαία πρόσκρουση, η νόσος Perthes, η εξάρθρωση ή το κάταγμα ισχίου.

Η φυσικοθεραπεία παίζει σημαντικό ρόλο στη διαχείριση ασθενών με οστεοαρθρίτιδα ισχίου. Στόχος είναι η βελτίωση της δύναμης, της κινητικότητας και η αύξηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης. Η φυσικοθεραπεία βοηθά επίσης στην ανακούφιση του πόνου και αποκαθιστά την κανονική κίνηση με λειτουργικές προσαρμογές. Τα προγράμματα άσκησης μειώνουν τον πόνο και βελτιώνουν τη λειτουργία στην οστεοαρθρίτιδα του ισχίου. Συνήθως εφαρμόζονται ειδικές τεχνικές κινητοποίησης όπως διατάσεις μαλακών μορίων και manual therapy. Η κινητοποίηση της άρθρωσης μειώνει τον πόνο και βελτιώνει το εύρος κίνησης του ισχίου, διατείνει τις αρθρικές κάψουλες και τους μύες, αποκαθιστώντας έτσι την κανονική αρθροκινητική προκαλώντας αναστολή του πόνου και βελτιωμένο κινητικό έλεγχο.